एक दुर्लक्षित राजा

Posted by Vinay Yadav On

एक दुर्लक्षित राजा

मराठी मुलखात महाराज म्हटलं की एकच नाव आपसूक डोळ्यासमोर येतं, शिवाजी महाराजांचं. दऱ्याखोऱ्यातल्या मावळ्यांच्या साथीनं स्वराज्य उभं करणाऱ्या या रयतेच्या राजानंतर आणखी एका मराठी राजानं तलवार गाजवत स्वत:चं हक्काचं राज्य मिळवलं आणि वाढवलंही. त्याचा राज्याभिषेकही झाला होता... पण त्याचं नाव मात्र फारसं घेतलं जात नाही. कारण इतिहास सोयीनं लिहिला जातो आणि इतिहासातली माणसंही सोयीनंच लोकप्रिय केली जातात. यशवंतराव होळकर हे असंच एक उपेक्षित नाव. आज ६ जानेवारीला त्यांच्या राज्याभिषेकाला २१२ वर्षे पूर्ण होताहेत.

तुकोजी होळकरांच्या मृत्यूनंतर पेशव्यांनी यशवंतरावांना अनौरस ठरवत त्यांचा होळकरी गादीवरचा अधिकार नाकारला. संस्थानाची जबाबदारी डंडरनेक या फ्रेंच अधिकाऱ्यावर सोपवली. या अन्यायाविरुद्ध तरुण यशवंतरावांनी पेंढारी आणि भिल्लांचं सैन्य जमवलं. डंडरनेकचा पराभव करीत १७९८मध्ये राज्य परत मिळवलंच वर पुढच्याच वषीर् महेश्वर इथं वैदिक पद्धतीने राज्याभिषेक करवून घेतला. यशवंतरावांचा भाऊ तुकोजीला पुण्यात हत्तीच्या पायी दिल्यानंतर यशवंतरावांनी पुण्यावर चाल करून शिंदे आणि पेशव्यांची इतकी दाणादाण उडवली की दुसरा बाजीराव शनिवारवाडा सोडून पळून गेला.

शिवाजी महाराजांनंतर इंग्रजांचा धोका ओळखलेला हा दूरदशीर् राजा होता. इंग्रजांविरुद्ध त्यांनी तब्बल १८ युद्धं केली. एकाही युद्धात इंग्रज जिंकू शकले नाही. भरतपूरचं युद्ध तब्बल तीन महिने चाललं, जिंकले ते यशवंतरावच. १८०३मध्ये यशवंतरावांनी इंग्रजांविरुद्ध संपूर्ण लढा पुकारत इंग्रजांना इतकं जेरीस आणलं की त्यांनी शांततेसाठी विनवण्या केल्या होत्या. भारताच्या स्वातंत्र्ययुद्धात इंग्रजांनी शांततेचा प्रस्ताव पुढे केलेला हा एकमेव राजा होता. भानपुरा इथं त्यांनी अद्ययावत तोफांचा कारखाना काढला. ईस्ट इंडिया कंपनीचं मुख्यालय होतं कलकत्त्यात. इंग्रजांना नेस्तनाबूत करायचं तर सगळ्यांनी एकत्र लढायला हवं, हेही यशवंतरावांना नीट उमगलं होतं. त्यांनी त्यावेळच्या राज्यर्कत्यांना पत्रं पाठवून तशी आर्जवंही केली. पण त्यांच्यामागे उभे राहण्याऐवजी ही पत्रं इंग्रजांकडे पोहचवण्याचे पराक्रम इथल्या राजांनी केेले. या बहाद्दर राजानं थेट कलकत्त्यावर हल्ला करत साहेबाच्या घरात जाऊन त्याची मानगूट पकडण्याची योजना आखली होती. भिल्ल-पेंढाऱ्यांच्या सैन्यानिशी अफाट पराक्रम गाजवणाऱ्या या राजाच्या आयुष्याची दोरी मात्र बळकट नव्हती. अवघ्या पस्तिसाव्या वषीर् हे वादळ थंडावलं.

यशवंतरावांचं राज्य माळव्यात. पण त्यांचा जन्म मराठी मुलखातला. राजगुरूनगर जवळ वाफगावचा. तिथं आठ एकर जागेवर होळकरांचा वाडा आहे. होळकरांनी तो रयत शिक्षण संस्थेला देणगीरूपात दिलाय. तिथं आता शाळा भरते. आजही हे बांधकाम मजबूत आणि सुुस्थितीत आहे. त्याचं राष्ट्रीय स्मारक करण्याची मागणी होतेय. याच वाड्यात आज यशवंतरावांच्या राज्याभिषेकाच्या स्मृती जागवल्या जाणार आहेत. महादेव जानकर आणि मंडळी एकत्र येऊन यशवंतरांचा इतिहास जागता ठेव-ण्याचा प्रयत्न करताहेत. गरज आहे ती इतिहासाच्या पानात जाणीवपूर्वक दडपलं गेलेलं यशवंतराव नावाचं लखलखतं पान लोकांपर्यंत जाण्याची.


प्रियकर: प्रिये मी तुला माझ्या ह्या हृदयाच्या कप्प्यात बंद केले आहे...
.
.
प्रेयसी: सोन्या...., बंद कशाला केलंयस..
मी तिथून जाणार थोडीच आहे...!!...
...
.

प्रियकर: नाही ग... ...बाकीच्या कप्प्यातल्या मुली बघशील ना म्हणून..

---

प्रियकर : प्रिये माझ तुझ्यावर अगदी मना पासून प्रेम आहे.
प्रेयसी : Sorry पण माझ प्रेम 'महेश' वर आहे. त्याने कालच BMW विकत घेतली आहे....!
.
.
.
.
.
.
.
.
प्रियकर : अरे रे मी उगाचच काल ५० किलो कांदे विकत आणले..... :(
प्रेयसी : अरे 'शोन्या.....' मी तर मजा करत होते माझ प्रेम तर फक्त आणि फक्त तुझ्यावरच आहे.

-----
प्रियकर : प्रिये तू आता फार बदलली आहेस.
प्रेयसी : का रे..? तुला अस का वाटत...?
प्रियकर : आजकाल मी तुझ चुंबन घेत असताना तू डोळे नाही बंद करत. :(
प्रेयसी : मागच्या वेळी बंद केले होते तेव्हा पर्स मधून १०० रुपये गायब होते. X-(


गर्लफ्रेण्ड नसण्याचे फायदे

Posted by Vinay Yadav On

गर्लफ्रेण्ड नसण्याचे फायदे

1. तुम्ही कोणाही मुलीला बिंधास्त निरखू शकता.

2. तुमचा तिच्यावर खर्च होणारा पैसा वाचतो.

3. अभ्यासावर लक्ष केंदित होऊ लागल्याने परीक्षेत तुम्हाला बरे मार्क मिळू लागतात.

4. इमोशनल ब्लॅकमेलिंग केले जाण्याचा धोका संपतो.

5. गर्लफ्रेंडच नसल्याने तिने 'डिच' करण्याचा प्रश्ान् उरत नाही.

6. फोनच्या रिंगपेक्षा महत्त्वाचे असे आयुष्यात बरेच काही असते, याचा साक्षात्कार होईल.

7. तुमच्यासाठी चांगले-वाईट काय हे दुसऱ्या कुणीतरी ठरवण्यातून तुमची मुक्तता होईल.

8. तुम्ही आयुष्यातल्या अन्य व्यक्तींसाठीही (उदाहरणार्थ आई, बाबा, बहीण, भाऊ) भेटवस्तू घेऊ शकाल.

9. प्रेमपत्र-सत्र थांबल्याने कागद वाचेल, त्यामुळे काही झाडे वाचतील.

10. रड्या प्रेमकथांऐवजी अॅक्शन फिल्म पाहण्याचं स्वातंत्र्य मिळेल.

11. थापांच्या पापातून सुटका होईल.

12. स्वप्नांचा 'व्यत्यय' संपल्याने झोप छान लागेल.

13. टेलिफोन बिल कमी तर होईलच, शिवाय ते सगळ्यांपासून लपवावे लागणार


जीवनाला अखेरची रेषा नसते

Posted by Vinay Yadav On

जीवनाला अखेरची रेषा नसते. ते क्षितिजासारखे रुंदावणारे आहे.
विचार कराण्यासाढी वेळ द्या. पण एकदा का कृती करण्याची वेळ आली की विचार करणे थाबंवा आणि स्वतःला कार्यात झोकून द्या.
प्रेमाशिवाय सेवा व्यर्थ आहे. प्रेम नसताना जर कोणी सेवा केली असेल तर ती सेवा नसते, तो व्यापार असतो.
शक्योतोवर कुणाचेही उपकार घेऊ नका आणि जर का घेतले तर त्या व्यक्तीलाही तशीच मदत करा.
पाहिलेल्या पावसाळ्यापेक्षा अनुभवलेले पावसाळे अधिक महत्त्वाचे असतात.
देश तुमच्यासाठी काय करील हे विचारण्यापेक्षा देशासाठी तुम्ही काय कराल ते सांगा.


एक मुलगी एक मुलगी होती म्हणायची मला मंद,
पण माझ्या कविता वाचणे हा होता तिचा छंद.

मंद म्हणायची, चंपक म्हणायची आणि म्हणायची वेडा,
कानाखाली आवाज काढेल ती, अगर किसीने उसको छेडा.

मी म्हणायचो तीला मुल कशी असतात सांग,
ती म्हणते त्यांच्या नानाची टांग.

शब्दात सांगता येणार नाही असे आमचे नाते,
गाणं म्हणायला सांगितल्यावर म्हणते मी कुठे गाते.

ती बरोबर असताना मला नाही येत झोप,
ती मला आवडायची, जस्ट आय होप.

तिच्यावर कविता लिहिताना आठवली मला माझी अधुरी भेट आपली,
आणि पुन्हा एकदा पाणी होऊन माझ्या डोळ्यात दाटली.

ती ओंनलाईन यायची मी बघायचो वाट,
इतरांपेक्षा वेगळी होती, वेगळाच तिचा थाट.

एकेदिवशी गप्पा मारत बसलो मला झालं लेट,
कधी झोपलो, सकाळ झाली चालूच राहिलं नेट.

वाटत होत तीला एकदा तरी पहाव,
मैत्रीच्या रिंगणात असंच फिरत रहावं.


खरं प्रेम सुरू होतं लग्नानंतर !

Posted by Vinay Yadav On

"प्रेम म्हणजे ................
खरं प्रेम सुरू होतं लग्नानंतर !

खरया प्रेमाची सुरूवातच तर नेमकी तेव्हां होते जेव्हां दोघं खरया अर्थाने जवळ येतात- मनाने, शरिराने! कायमचे..!!

खरं प्रेम म्हणजे दोघांनी प्रत्येक परिस्थितीला धैर्याने तोंड देणे.

खरं प्रेम म्हणजे दोघांचा एकमेकांवर विश्वास असणे.

खरं प्रेम म्हणजे दोघांची एकमेकांवर निष्ठा असणे.

खरं प्रेम म्हणजे दु:खात एकमेकांच्या सोबत असणे.

खरं प्रेम म्हणजे सुखात एकमेकांना आनंद देणे.

खरं प्रेम म्हणजे तडजोड करण्याची तयारी असणं.

खरं प्रेम म्हणजे एकमेकांच्या गुणांना जपणे.

खरं प्रेम म्हणजे दुखावलेली मने परत जोडणे.

खरं प्रेम म्हणजे भांडण करुन परत जवळ येणे.

खरं प्रेम म्हणजे एकही शब्द न उच्चारता भावना पोहोचणं.

खरं प्रेम म्हणजे डोळ्यात फक्त आनंदाश्रु असणं.

खरं प्रेम म्हणजे एकमेकानां सांभाळणे.

खरं प्रेम म्हणजे चुकत चुकत शहाणे होणे.

खरं प्रेम म्हणजे शेवटच्या श्वासापर्यंत सोबत असणे.

खरं प्रेम म्हणजे प्रेमबरोबर प्रमाणिक असणे.

खरं प्रेम म्हणजे … तू अणि मी, कायम जवळ असणे..!!


केव्हा समजावं प्रेम झालय.......

Posted by Vinay Yadav On

केव्हा समजावं प्रेम झालय.......

एवढ मोठ आकाश जेव्हा छोट वाटत,
समुद्रातील पाणी सार हातात मावत,
तेव्हा समजावं कि खर प्रेम झालय.

श्वास घेण्यासाठी तो थांबून राहतो,
ती येणार नसेल तरीही तिचीच वाट पाहतो,
तेव्हा समजावं कि खर प्रेम झालय.

शब्दांनी सांगायचे ते डोळ्यांनी सांगतो,
डोळ्यांनी पहायचे मनाने पाहतो,
तेव्हा समजावं कि खर प्रेम झालय.

थंडीत जेव्हा पाऊस पडतो,
अन उन्हाळ्यात आपण कुडकुडतो,
असं जेव्हा वाटू लागत.
तेव्हा समजावं कि खर प्रेम झालय.

केव्हा समजावं प्रेम झालय,
असा जेव्हा प्रश्न पडेल, मन पाखरा सारख उडेल,
तेव्हाच समजावं कि खर प्रेम झालय


असं प्रेम करावं

Posted by Vinay Yadav On

असं प्रेम करावं
थोडं सांगावं थोडं लपवावं,
असं प्रेम करावं
थोडं
रुसावं थोडं हसावं,
असं प्रेम करावं
गुपचुप फोन वर बोलावं,
कोणाची
नाज़र पडताच पटकन "अगं" चा "अरे" करावं
असं प्रेम करावं

जग
पुढे चाललं असलं
तरी आपण मात्र थोडं मागेचं रहावं,
फोन, SMS, आणि
E-MAILS च्या जगात ही,
आपण मात्र पत्र लिहुन मांडावं,
असं प्रेम
करावं

कुठे भेटायला बोलवावं,
पण आपण मात्र उशिरा जावं
मग आपणच
जाऊन sorry म्हणावं,
असं प्रेम करावं

वर वर तिच्या भोळसट
पनाची,
खूप चेष्टा करावी,
पण तरीही ती तुम्हाला किती आवडते, हे जरूर
सांगावं,
असं प्रेम करावं

प्रेम ही एक सुंदर भावना,
हे ज़रूर
जाणावं,
पुन त्या बरोबर येणार्‍या वेदनांना ही सामोरं जावं
असं
प्रेम करावं

विरह येतील, संकट ओढवतील,
प्रेमाच्या अनेक परीक्षा
होतील,
पण आपण मात्र खंबीर रहावं,
असं प्रेम करावं

एकदाच
होतं, नशिबवानानाचं मिळतं,
म्हणूनच जीवापाड जपावं,
असं प्रेम करावं
... असं प्रेम करावं


╬♥*******I miss u********♥╬

Posted by Vinay Yadav On

╬♥*******I miss u********♥╬
╬♥****when i am alone****♥╬
╬♥*******I miss u********♥╬
╬♥****when i am worried.**♥╬
╬♥*******I miss u********♥╬
╬♥****when i am happy.***♥╬
╬♥********I miss u*******♥╬
╬♥***when i am confused.**♥╬
╬♥********I miss u*******♥╬
╬♥****when i am upset****♥╬
╬♥*********I miss u******♥╬
╬♥***when i think about u**♥╬
╬♥*********I miss u******♥╬
╬♥***when i am tension.***♥╬
╬♥*********I miss u******♥╬
╬♥********365 days******♥╬
╬♥********I miss u*******♥╬
╬♥*******52 weeks.******♥╬
╬♥********I miss ********♥╬
╬♥*******12 mths.*******♥╬
╬♥*******I miss u********♥╬
╬♥******8760 days*******♥╬
╬♥*******I miss u********♥╬
╬♥******8760 hrs********♥╬
╬♥****I miss u***********♥╬
╬♥**when i breath********♥╬
╬♥**Really MISSING U*****♥╬


मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत
दिवस रात्र २४ तास फक्त तिलाच पुजयाच असत
तिच्याच आठवणीने स्वताला विसरायच असत
कॉलेज रूम रास्ता यात फक्त तिला शोधयाच असत
अन देवाकडे फक्त तिच्या दर्शानाच साकड़ घलायाच असत
हे नाही तर मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत
जळी तळी आभाळी अन आरश्यात तिचे प्रतिबिम्ब बघायच असत
बघता बघता तिला आपण स्वताला हरवायच असत
कधी चुकून नजर भिडली तर नजरेला खाली झुकवायाच असत
अन चोरून फक्त तिला एकटक बघत बसयाच असत
हे नाही तर मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत
ती रोज स्वप्नात येते म्हणुन रोज सजुन लवकर झोपायच असत
अन स्वप्नात सुद्धा तिला फक्त बघून दुरून हसयाच असत
रोज सकाळी हातांच्या ओंजाळीत तिला पहयाच असत
देवाच्या आधी चुकून तिचेच नाव वदयाच असत
हे नाही तर मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत
ती समोर नसतांना तिच्यावर सिंहा सारख काव्य म्हणयाच असत
ती वर्गात येताच मग सश्या सारख बेंच खाली लापयाच असत
आपण स्वत मुद्दाम चुकून आपल्या चुकान्वर तिला हसवायाच असत
ती हसताना तिच्या हास्य मोतिंना हळूच हृदयावर झेलायाच असत
हे नाही तर मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत
तिला सांगायला घाबरत असंलो तरी एकदा आवसान एकवटायच असत
भले ती स्वीकारो व ना स्वीकारो पाहिले प्रेम तिलाच अर्पायाच असत
हे नाही तर मला कुणी सांगेल का पाहिले प्रेम कस करायच असत


Can you measure Love...?

Posted by Vinay Yadav On


“whether a person can love books like they love children?”
The question itself explains the fact that love is selfish. We find certain satisfaction, pleasure, and emotional coherency while reading a book or watching a movie, that is why we love it. We cannot love all books though. We love those books that possess the values we are looking for. We seek for the worth and values its content holds.
Love, friendship, respect, admiration are the emotional response of a person to the virtues, values, and worth of the other person. We value the person, his character, his ideals, his thinking, and we love him, appreciate him for the pleasure we gain in being with him. It comes out to be a proper selfish response. Can we love a person whom we cannot enjoy, in whom we see nothing that can be praised and appreciated?city-of-angels
What book we admire most? That which provides maximum pleasure and satisfaction while reading it. Similarly, that person gains our affection, our admiration most that provides maximum pleasure, emotional satisfaction and moral up gradation in being with him. We seek pleasure in the person we love. Our love, appreciation, affection becomes the price we pay for the person to be with him.
We cannot love any person without discriminating him. We do not love all equally, and the person’s abilities, his virtues, his credibility becomes the scale we discriminate upon. We cannot love a genius and a fool equally, we cannot love a crook and a honest person equally, we can not love a thief, a rapist, a murderer and a self-reliant virtuous man equally. We do discriminate person from person. Not all are equal for us. How difficult it is, even to imagine loving all equally, without any discrimination?
Thus, discrimination comes to us naturally. We like a book, we like another book much more, and some books becomes our all-time favorite. We respect all human in general, we respect some of them whom we personally experience with, more than others, and we start despising some people whom we find out that they do not deserve any respect or trust, and then we even look for the best possible mate for us, we seek the right man/woman for us.
Thus, love is the emotional response of our own self-esteem, our own worth that we seek in other person, our own comfort that we find in being with someone.
Can love be blind?endless-romance
One falls in love with the personification of the values that formed a person’s character, which are reflected in his most important goals or not-so-noticeable gestures, which create the style of his soul—the individual style of a unique, unrepeatable, matchless perception. We select the person, and we chose him. Our own sense of life and existence makes it possible for us to choose our friends, our love-mate, our partners.
If love is blind, if love can be just selfless, something, which we cannot discriminate for, which, we can squander along with all equally, than why doesn’t such love stay? As soon as we come to realize that the person we mistakenly fell in love with, is wrong, undeserving, corrupt or mischievous, we start feeling repulsion.
We may make mistakes in choosing the right friends, lover, mates; we commit various mistakes in emotional recognition because the sense of existence, the sense of our own most loved values is not a cognitive guide. Yet, we keep evaluating the person. We keep rationalizing, we use mind to find out if the sudden sort of love we feel for a person is right or not right, if the person deserves it or he does not.
gone-with-wind
Thus, we do measure the love, we discriminate and we rationalize.
Discriminations can be of various kinds. Discriminating is not wrong, discriminating on irrational basis is certainly wrong. For example, if we discriminate people for their caste, colour or ethnicity or gender, obviously, it is wrong it is irrational. Yet if we discriminate people on the grounds of their characteristic values, their abilities, their decency and attitude, and judge them according to their responses and temperament, it is justified. An employer wishes to employ the most efficient worker irrespective of the workers caste, creed or ethnicity. His aim remains to use resources in most profitable way and for that, he discriminates the applications for the job on his chosen grounds.
Love is a psychological process. We experience the psychological effect of a person, thing or event or activity or a condition, and then we adjudge it and retain the distinguishing characteristic, which helps us in evaluating the object or person or event. We judge its positive values as the source of pleasure and our judgement decides the intensity of our love.
The intensity of love varies according to the hierarchy of evaluation we prefer. As one can evaluate her love for ice-cream, or for reading, or for parties, or for freedom, or for the person they marries. Love, thus includes a vast range of values and hence the intensities. It includes the lower levels of love (“liking”) to higher levels (“affection”) to further higher level (“romantic love”).
affection
If one wants to measure the intensity of love for a particular thing, person, object, or event, he uses the references of hierarchy of his liking, his values he experiences. A man may love a girl, yet he may consider the sexual pleasure he gets from her of higher value than the girl’s own value to him. Another man may love same girl, but may give her up for the fear of the disapproval of his love by others (the girl herself, or his family, or friends). Thus, he rates that fear higher than the value of girl for him, and he chooses to give up the girl. Another man may risk his life for saving the same girl in a difficult situation because he loves her, because all his other values will loose any worth without her. The girl can surely adjudge and measure the intensity of love in these examples.
Love is value aided, but unlike other values, it is not static quantity. It is unlimited response to be earned. Love for one friend is not a threat to love for other or family members. Yet, love is to be earned. Without values, love cannot exist. One can not love her father if he is alcoholic, paedophile, and wife-beater.
Even we can rate our love, our liking for various objects or events. If in a particular situation we have choices to read a book, go to party, write blog, or watch a movie, we rate all things and events, and we engage doing that, which we judge will provide us maximum pleasure, worth and satisfaction.
Thus, love is selfish, and it is measurable, the scales of measurement may differ from person to person depending on his personal values. Hence, a person can surely love a book as he loves children, values and intensities may differ.
Never ever say again that love is blind, mystique and immeasurable.